Akşam

Ölüyorum akşamları;
İsmim cisimsiz kalıyor.
Bir sevdanın yamacında
Bir cürümün korkusu boğuluyor.
Durmadan özlüyorum
Neyi özlediğimi bilmeden.
İçimde kapkara bir su,
İçsen içilmez
İşesen işenmez
Rüzgar geçse ben ağlıyorum
Ben ağlayınca kimse ağlamıyor
Önümdeki küçük ışıklar
Sonra o gözler, dudaklar filan
Hep bir şeyin arkasında kalıyor.
Utanmıyorum halimden
Dahasını da istiyorum
Yeniden ölüyorum akşamları;
Beni sessizlikle yıkayın
Hava da hep kararsın,
Kimseler farketmesin;
Kendi koynuma büküldüğümü.
Cürümler eksilmesin,
Kabahatler gırla
Kusursuz cinayet olmaz ya
Cinayetsiz de ölüm olmaz işte,
Kusurlu kusurlu ölünsün,
Öldürün beni akşamları!
Ciğerimin tozuna güvenmeyin,
Daha binlerce akşam öleceğim:
Bak işte yine akşam oldu
Dervişler kol gezecek birazdan,
En sessiz fırtına kopacak,
Boynumdan niteliksiz hüzünler,
Bağrımdan sıkıntı süzülecek.
İstekle canlanan,
Köstekle durulacak.
Bir an gelecek;
En çok ben bileceğim
En güzel ben düşüneceğim
Yağmurun zerresi de,
Odamın kapısı da olacağım.
Şarkı, şiir derken geçecek zaman
İçimden gürültüler gelecek
Yolu bilip de yoldan gitmemek
Düsturumu belirleyecek
Sanki yarın başkaymış gibi
Bu akşam da öleceğim.

Ayıcık