Camdan Kaçış

Camdan yapılmayım ben,
Bir vuruşta kırılırım.
Ve de meşakkatli olacak
Geri dönüşümüm.
Ama biriniz niyet ederse,
Varlığımı eritmeye
Ciğerlerimden başlayacak
Çünkü nefes alarak doğmalı,
Umut dolu bebekler.
Ben şimdi bir cam heykel
Döneceğim;
Bin bir kum tanesi
Serpileceğim her tarafa.
Bütün ateşleri söndüreceğim önce,
Kah incisi düşmüş midye kabukları göğsümde
Kah ısınmaya muhtaç ayaklar sırtımda
İnşaat harçlarından sızacağım evlerinize
Tuzlu suyla yıkanıp
Ağırlaşacağım yeniden
Kaleler değil,küçük sevimli evler
Yapılcak benden.
Söz dinlemeyen çocuklar,
Kuralsız bir kasaba kuracaklar zerrelerimden
Herkesin her şeyi paylaştığı
Ve hayır!
Devlet erkanı bulunmayacak
Asker yok!
Polis yok!
Tanelerimden türeyen kum adamlar,
Bilecekler doğuştan
Toprakla bir olduklarını
Böyle yaşayacağım,
Kıskanç bir çocuk
Üç tekmede
Dağıtana kadar kasabamızı
Söz dinlemeyen mimarlarım
Ağlayacaklar
Belki
Belki de gülecekler
Alt tarafı bir kumdan kasabayım
Ben de denize çekileceğim yavaş yavaş
Yosun kökleriyle sevişeceğim
Sizi unutacağım
Kepçelerden kaçacağım
Bir daha asla
Cam olmayacağım.


Ayıcık