Küfür

Ağzından küfür çıkar, doğrudur,böyledir çünkü, kurtaramazsın. Öfkeyi günahtan kurtaramazsın, üzüntüyü mağduriyetten kurtaramazsın ve en kötüsü gelir çatar, her şey birbirine girer en sonunda mağduru öfkeden kurtaramazsın.Günahın, sen ve bilinçsiz suç ortakların oyunların ortasında kalırsınız.Senin her suçun günahtır, sen kurbağasın, "Tilki kötü değildir" elbet.Onun doğasında var, o kötülük yapınca doğaldır, sen yapınca doğaya karşı gelmiş olursun.Affetmez seni doğa, bütün borçlarını ödemeye başlarsın tek tek.Öde öde bitmez.Kendi küçük cehenneminin miniminnacık şeytanısın.Tilki suçsuz elbet ama sen kurbağasın!Utancından kurtulamazsın.Utanmak, yalnızca senin yaptıklarınla ilintili değil, sana yapılanlar da elbet utandıracak seni, üzülmekten utanacaksın,mağduriyetten utanacaksın.Daha da beteri durumlardan utanacaksın.Hiç bitmeyecek borçlar, sen yüreğinin meraklısısın, suçsuz duramazsın.Daha dur sen, daha hiç yapmadıkların için yargılayacaksın kendini, aklından geçen belirsiz,sonuçsuz intikam planları için utanacaksın,varlığınla savaşacaksın, daha bitmedi! Etrafında sıcak sıcak yerleşirken her şey yerine, sen yersiz kalacaksın. Ne kendinde bir şey koyacak yerin olacak ne de kendini koyacak bir yerin.Kafan bulanacak yine durduk yerde, işte o zaman önce yok edeceksin düşünme aygıtlarını sonra da küfür edeceksin, başka yolu yok.Sonra küfüründen utanacaksın, kırılmaz bir zincir doğacak utancınla küfürün arasında, her şey yok olacak da o olmayacak. Hep başa döneceksin, "denizde bile döngüsel".Shevek'le Takver gibi güzel bir başa dönüş bekleyeceksin ama hep küfürle olacak dönüşün, çünkü hem hiç bir şey bırakılmadı sana hem de sen kendine hiç bir şey bırakmadın.Daha bitmedi, canın acıyacak çok.Fısıltılar duyacaksın yerli yersiz, aklının karmaşasıyla başa çıkamayacaksın, hiç bir şey belirgin olmayacak da bir tek utanç, bir tek küfür, çakmak ateşi gibi sağa sola sallanacak rüzgarda.Yoruldun mu? Daha dur! Daha çok yorulacaksın,seni yokluğa göndermediler henüz.Bu zavallı halin, çelimsiz suç ortaklarınla beraber yaşadığın halin, gün gelecek yara bere içinde çırpınacaksın, kimse bakmayacak yüzüne, belki seni asla anlamayan annen bakar, belki baban da bir tekme vurur, o bile hoşuna gider, ilgidir sonuçta.Gün gelecek kitap bile okuyamayacaksın,sokaklarda insanların yüzleri uzayacak sana doğru, kaçamayacaksın.Köhne bir kalabalığın ortasında nefessiz kalacaksın, bu daha hiç bir şey, sen daha çok düşüneceksin ölümü ama yapamayacaksın, ne kazanabileceksin ne de kaybedebilceksin, sesin soluğun kesilecek iyice.Oysa ne hayırlı planların vardı hepimiz için.Hepsi çöpe gidecek, gitmese bile kimse oturup seni dinlemeyecek, en ahlaksızları "Büyü artık" diyecek, biraz ahlaklıları acıyarak bakacaklar yüzüne, sevdiğin kim varsa artık seni sevmeyecek,sen de onları sevemeyeceksin böylece. "pourquoi tu l'aime? Parce qu'elle m'aime." günleri eskide kalacak.Bir kere ağırlığı olacak her günün.Öyle kafayı bulup kurtulamayacaksın.Bir zaman sonra her gördüğüne şunu diyeceksin:" Ama bana yaşamayı öğretmediler ki" İşte burası felaktin olacak. Dalga geçecekler seninle. Yeraltına ineceksin. Kaybolacaksın, vazgeçeceksin, anlaşılmadan yok olacaksın...